Przejdź do zawartości

Władimir Miełanjin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władimir Miełanjin
Владимир Меланьин
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Władimir Michajłowicz Miełanjin

Data i miejsce urodzenia

1 grudnia 1933
Obwód kirowski

Data i miejsce śmierci

10 sierpnia 1994
Kirow

Klub

WS Kirow

Wzrost

172 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Igrzyska olimpijskie
złoto Innsbruck 1964 biathlon
(b. indywidualny)
Mistrzostwa świata
złoto Courmayeur 1959 b. indywidualny
złoto Courmayeur 1959 drużynowo
złoto Hämeenlinna 1962 b. indywidualny
złoto Hämeenlinna 1962 drużynowo
złoto Seefeld 1963 b. indywidualny
złoto Seefeld 1963 drużynowo
srebro Elverum 1965 drużynowo
brąz Elverum 1965 sztafeta
Odznaczenia
Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order „Znak Honoru” Medal „Za pracowniczą wybitność” (ZSRR) Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Władimir Michajłowicz Miełanjin (ros. Владимир Михайлович Меланьин, ur. 1 grudnia 1933 w obwodzie kirowskim, zm. 10 sierpnia 1994 w Kirowie) – rosyjski biathlonista reprezentujący ZSRR, mistrz olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Sportową karierę zaczynał od biegów narciarskich. Treningi biathlonowe zaczął podczas służby w wojsku. Na arenie międzynarodowej po raz pierwszy pojawił się w 1959 roku, kiedy podczas mistrzostw świata w Courmayeur zdobył dwa medale. Najpierw zwyciężył w biegu indywidualnym, wyprzedzając swego rodaka, Dmitrija Sokołowa i Svena Agge ze Szwecji. Ponadto wspólnie z Sokołowem i Walentinem Pszenicynem zdobył też złoty medal w drużynie. Na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Squaw Valley zajął czwarte miejsce, przegrywając walkę o podium z innym reprezentantem ZSRR, Aleksandrem Priwałowem.

Na mistrzostwach świata w Hämeenlinna w 1962 roku zdobył kolejne dwa złote medale. W biegu indywidualnym wyprzedził Anttiego Tyrväinena z Finlandii i Walentina Pszenicyna. W drużynie startował z Pszenicynem i Nikołajem Puzanowem. W obu konkurencjach zwyciężył też na mistrzostwach świata w Seefeld rok później. Indywidualnie uplasował się przed Tyrväinenem i jego rodakiem Hannu Postim, a w sztafecie startował tym razem z Pszenicynem i Nikołajem Mieszczeriakowem. Zwycięstwo odniósł także podczas igrzysk olimpijskich w Innsbrucku w 1964 roku, zdobywając pierwszy w historii złoty medal olimpijski w biathlonie dla Związku Radzieckiego. Pozostałe miejsca na podium zajęli tam Aleksandr Priwałow oraz Norweg Olav Jordet.

W 1965 roku wystartował na mistrzostwach świata w Elverum, gdzie w biegu indywidualnym spudłował 6 razy, ostatecznie zajmując siódmą pozycję. W biegu drużynowym razem z Nikołajem Puzanowem i Wasilijem Makarowem wywalczył srebrny medal, a w sztafecie z Pszenicynem, Puzanowem i Priwałowem brązowy medal. Brał też udział w rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen, jednak nie zdobył medalu. Indywidualnie zajął 21. miejsce, a wraz z kolegami z reprezentacji zajął czwarte miejsce w sztafecie.

Był też indywidualnym mistrzem ZSRR w latach 1959 i 1966. Po zakończeniu kariery został trenerem, prowadził też kompleks narciarsko-biathlonowy w obwodzie kirowskim.

W 1995 roku został pośmiertnie odznaczony honorową nagrodą Międzynarodowej Unii Biathlonu. Ponadto został też wyróżniony medalem „Za pracowniczą wybitność” i Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy[1].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
1960 Squaw Valley 4. nd. nd. nd. nd. nd.
1964 Innsbruck 1. nd. nd. nd. nd. nd.
Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
1959 Courmayeur 1. nd. nd. nd. 1. nd.
1962 Hämeenlinna 1. nd. nd. nd. 1. nd.
1963 Seefeld 1. nd. nd. nd. 1. nd.
1965 Elverum 7. nd. nd. nd. 2. nd.
1966 Garmisch-Partenkirchen 21. nd. nd. nd. 4. nd.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]